MUNESCO: intensief leren door VN-vergaderingen na te bootsen

Hoe verwerk je in korte tijd informatie en gebruik je dat in een debat? Hoe kom je op voor jouw belangen en houd je tegelijk rekening met die van een ander? Hoe formuleer je standpunten zo dat je de relatie behoudt? Hoe gebruik je de gegeven strakke vergaderstructuur in jouw voordeel? 

MUNESCO Brussel
Begin november gingen 6 vwo-leerlingen Asya Altinyelken, Max Dijkhuis, Daan Brummelhuis en Nikai de Jong samen met docent Nederlands Sabine Draaijer naar Brussel. Daar werd een MUNESCO georganiseerd. Een MUNESCO is een Model UNESCO . Leerlingen van Belgische en Nederlandse scholen representeren een land en duiken drie dagen intensief in een thema. Een deel van de leerlingen vergadert op de manier waarop de Verenigde Naties dit ook doen, waarbij ze worden ondersteund of tegengewerkt door leerlingen die in de huid zijn gekropen van Non-Governemental Organisations (NGO’s) en de media.

Recht op water in Brazilië
Dit jaar ging het over het recht op water. Er is veel conflict rondom water, water is schaars en er zijn nog teveel landen die geen toegang hebben tot schoon water of wel toegang hebben maar niet het geld of de technologie om dit water te kunnen gebruiken. Het KKC vertegenwoordigde Brazilië. Brazilië stond voor samenwerking en duurzaamheid. Zo waren wij als Brazilië bereid om onze wateren te delen mits de andere landen hun technologieën voor waterwinning zouden delen en dit duurzaam kon gebeuren.

Startspeech
De MUNESCO startte in de raadszaal van Brussel met een speech van de ambassadeur van ieder land. In de trein onderweg naar Brussel werd onze speech nog aangepast en werden de puntjes op de i gezet. Het speechen zelf was spannend maar leuk: je moest voor een grote groep mensen praten en je precies aan de tijd houden. 

Vergaderen
De MUNESCO-vergaderingen werden erg serieus genomen. Er werden ons allemaal termen aangeleerd die we moesten gebruiken om een debat te voeren en er werd streng gecontroleerd of we niet in de ik-vorm praatten. De tweede dag hebben we acht uur lang vergaderd. Dit was erg vermoeiend maar toch ook heel leerzaam. Terwijl de ambassadeurs in de zaal aan het vergaderen waren, en vervolgens een resolutie moesten schrijven, waren de ngo’s en journalisten achter de schermen ook voor hun belangen aan het strijden. De ngo’s wilden meer aandacht voor duurzaamheid. Ondanks hun felle protesten, ging de resolutie toch door. Dit gaf ons een goed beeld van hoe het er ook in de echte politiek aan toe gaat: de ngo’s en andere organisaties hebben niet altijd evenveel invloed.

Invloed van de pers
De pers moest alles delen wat er tijdens de vergaderingen, maar ook achter de schermen gebeurde. Op die manier kregen ook de ngo’s een goed beeld van de landen en hun ambassadeurs. Als pers had je niet enorm veel invloed. Wel heeft onze journalist als enige van alle landen een speech mogen geven.

Andere scholen
Ons contact met de andere scholen was goed. Al gauw waren wij het land waar je naartoe kwam om iets te bespreken of om goedkeuring aan te vragen bij het schrijven van de resolutie. We raden de toekomstige ‘Munescies’ aan om vooraf goed onderzoek te doen naar het onderwerp en naar je land. Ook is het handig om alvast een doel voor ogen te hebben: wat wil je voor je land? Verder was het niet alleen heel leerzaam maar ook erg leuk en hebben wij erg veel genoten van deze drie dagen.

Lees ook Zestig leerlingen kruipen in de huid van topdiplomaten | UCLL waarin ook het citaat van de begeleidende docent:

“Het waren hele nuttige lessen,” zegt Sabine Draaijer, leerkracht aan het Keizer Karel College Amstelveen (Nederland). “De leerlingen hebben dingen ontdekt waarvan ze helemaal niet bewust zijn, zoals dat we eigenlijk douchen met drinkwater. Ze hebben geleerd dat water een mensenrecht is en dat we heel zorgvuldig moeten omgaan met water. Ik hoop dat we voor de toekomst een zaadje hebben gepland.”